Imperial

Nazwa zakładu Imperial pochodzi od okoliczności powstania tej gorzelni. Wybudował ją Thomas Mackenzie w 60. rocznicę panowania królowej Wikorii. Thomas był synem Williama Mackenzie i w 1965 roku przejął po ojcu zakład Dailuaine. Posiadał też destylarnię Talisker. Imperial to kolejny zakład założony przez Thomasa.
Zabudowania Imperial zarobione są z nietypowego w regionie materiału – z czerwonej cegły. Nietypowego, gdyż Highland słynie z obfitości granitu i ten właśnie surowiec posłużył do budowy większości zakładów w regionie. Ściany zabudowań Imperial są wyjątkowo grube (w niektórych miejscach mają około pół metra grubości). Zaplanowano je w ten sposób, by zakład był zabezpieczony od ewentualnego pożaru. Na dachu słodowni stoi replika królewskiej korony, symbolizująca jubileusz królowej i okoliczności powstania zakładu.
Imperial umiejscowiony jest Speyside, niedaleko zakładów Knockando, Cardhu i Tamdhu, po drugiej stronie rzeki Spey od Dailuaine.
Kolejną nietypową cechą opisywanego zakładu jest wielkość alembików – mają one pojemność ponad 30 tysięcy litrów, a więc dużo powyżej średniej. Ten rozmiar powodował, że w Imperial wytwarzało się albo bardzo dużo destylatu, bo duża pojemność alembików wymagała dużej ilości wsadu, albo nie produkowało się go wcale. Dlatego w zakładzie często zawieszano produkcję. Whisky pochodząca z Imperial też jest nietypowa. W odróżnieniu od produktów typowych dla gorzelni z regionu Speyside, whisky z Imperial ma zdecydowany, mocny i silnie torfowy smak.
Z inicjatywy Thomasa Mackenzie w 1898 roku utworzono spółkę Dailuaine – Talisker Distilleries. W jej skład wchodził też Imperial. Destylację rozpoczęto tu w lipcu 1898 roku, ale już pół roku później, na skutek kryzysu w branży whisky, Mackenzie postanowił zawiesić produkcję Imperial. Przestój trwał aż 20 lat, do 1919 roku, kiedy Imperial zyskał nowego właściciela – koncern DCL. Koncern ten postanowił na nowo uruchomić produkcję, ale pojawił się problem związany z wielkością alembików. Nie radzono sobie z ilością odpadów destylacyjnych. Przez następne 30 lat w zakładzie działała tylko słodownia. Dopiero opracowany przez zakład Aultmore sposób przetwarzania odpadów na paszę dla zwierząt przyczynił się do wznowienia destylacji w Imperial.
W roku 1965 zakład rozbudowano, ale znalezienie zbytu na jego produkty nie było łatwe. Destylarnię znowu zamknięto w roku 1985.
W 1989 roku omawiany zakład stał się własnością koncernu Allied Distillers, który większość destylatu Imperial przeznaczał do zestawiania swoich blendów, takich jak Ambassador, Ballantine, Old Smuggler i Teacher. Oficjalna wersja single malt Imperial nie istnieje. Whisky z tego zakładu jest dostępna tylko w wyspecjalizowanych sklepach i pochodzi od niezależnych dystrybutorów, przede wszystkim Gordon & MacPhail i Signatory.
W 1998 roku w Imperial kolejny raz zawieszono produkcję whisky. Zakład jest jednak gotowy do kontynuowania destylacji.

Poprawna wymowa słowa Imperial: