Miltonduff - Mosstowie
Zakład Miltonduff w regionie Speyside, znajdujący się mniej więcej 10 km od miejscowości Elgin, założyli w 1824 roku Andrew Pearey i Robert Bain.
Obiekt stoi na posesji, która kiedyś należała do zakonu benedyktynów. Tutejsi benedyktyni, członkowie bogatego opactwa Pluscarden, w miejscu, gdzie obecnie znajduje się Miltonduff, w XV wieku prowadzili działalność browarniczą. Produkowane przez zakonników piwo słynęło w okolicy ze swojej doskonałej jakości.
Świetnej jakości woda do produkcji tego piwa pochodziła z pobliskiego Czarnego Strumienia (Black Burn). Przeor benedyktynów uroczyście pobłogosławił ten strumień w jedną z sylwestrowych nocy. W czasie błogosławieństwa klęczał na kamieniu, który cztery stulecia później został uroczyście wmurowany w jedną ze ścian nowopowstałego zakładu Miltonduff.
W okolicy wspomnianego wyżej Czarnego Strumienia, w I połowie XIX wieku, kiedy powstał Miltonduff, działało podobno aż 50 nielegalnych destylarni. Milltonduff do dziś korzysta z wody z tego strumienia.
W 1866 roku omawiany zakład stał się własnością Willama Stuarta. Jego wspólnikiem został Thomas Yool. Razem przeprowadzili rozbudowę Miltonduff i poważnie przyczynili się do zwiększenia jego mocy produkcyjnych.
Moc produkcyjna zakładu w ostatnim dziesięcioleciu XIX wieku wynosiła około 750 tysięcy litrów destylatu rocznie. W latach 30. XX wieku zakład Miltonduff przeszedł na własność kanadyjskiej spółki Hirama Walkera - Hiram Walker-Gooderham & Worts Ltd. Licencję destylacyjną uzyskała wtedy firma George Ballantine & Sons Ltd.
W 2002 roku zakłady należące do Hirama Walkera były już własnością Allied Distillers.
W 2002 roku Miltonduff posiadał trzy pary alembików i produkował około 3,5 miliona litrów alkoholu rocznie. Wchodził w skład blendów Ballantine'a jako główny składnik.
Single malt Miltonduff dostępny jest w wersjach: 10-letniej, 12-letniej oraz w wersji rocznikowej, destylacja 1968.
Zakład Miltonduff stał się dla przemysłu gorzelniczego w Szkocji ważnym ośrodkiem badawczym, ponieważ w jego budynkach znajdują się także laboratoria i centrum technologiczne, a w destylarni odbywają się doświadczenia prowadzące do opracowania nowatorskich rozwiązań, ulepszeń stosowanych później w praktyce.
Za przykład takiego rozwiązania może posłużyć system ogrzewania alembików podczas destylacji, który został zastosowany w gorzelniach w latach 60. – nowy i bardziej ekonomiczny. W budynkach Miltonduff opracowano także system odsysania niepożądanego dwutlenku węgla podczas fermentacji. Sposób ten został już wprowadzony w życie.
Destylarni Miltonduff zawdzięczamy również opracowanie i zastosowanie nowego rodzaju alembika, zwanego Lomond Still albo Mosstowie Still (od nazwy produkowanej w tych alembikach whisky). Lomond Still opracowano w 1955 roku, w rezultacie badań chemika, Alistaira Cunninghama. W 1964 roku w dwa takie kotły zaopatrzono omawiany zakład. Od tradycyjnego alembika Lomond Still różnił się tym, że w szerszej niż zwykle szyjce umieszczono dodatkowe płytki rektyfikacyjne, które albo były napełniane zimną cieczą, albo były pozostawiane suche, co wpływało na cyrkulację oparów wewnątrz alembika. W efekcie uzyskiwano whisky o trochę innym charakterze, którą w Miltonduff nazwano Mosstowie (od nazwy pobliskiej osady). Destylat Mosstowie był produkowany w Miltonduff w latach 1964 – 1981. Nie miał on oficjalnej edycji single malt, ale wszedł na rynek za pośrednictwem niezależnego dystrybutora – Gordon & MacPhail.
Inne szkockie zakłady, które używały alembików Lomond Still to: Glenburgie, Inverleven oraz Scapa (wszystkie należały do Hirama Walkera).
Zaklad Miltonduff przez pewien czas do nazwy swoich produktów dodawał człon "Glenlivet", jako znak wysokiej jakości, mimo że zakład leży w odległości około 30 km od rzeki Livet.
Poprawna wymowa słowa Miltonduff:
Poprawna wymowa słowa Mosstowie:
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
