The Macallan

Zakład Macallan został zarejestrowany przez Alexandra Reida w 1824 roku, ale destylacja na farmie o nazwie Macallan odbywała się już na początku XIX wieku. Za czasów Reida zakład był zbudowany z drewna. Dopiero James Stuart, jeden z późniejszych właścicieli, przebudował go w kamieniu (w 1886 roku).
Whisky The Macallan pochodzi z regioniu Speyside, w miejscowości Craigellachie, blisko Dufftown. W Craigellachie znajduje się jeszcze jedna gorzelnia - Craigellachie.
W nazwie produktów omawianego zakładu używany jest rodzajnik określony „the”. Ma on swoje uzasadnienie, oznacza „ta konkretna”.
Właściciele zakładu zmieniali się kilka razy. Jedyną niezmienną rzeczą była siedziba firmy w dworku Easter Elchies (rysunek tego dworku widnieje na kartonikach, w które pakuje się butelki The Macallan). W 1892 roku Macallana kupił Roderick Kemp, kupiec z Elgin, do którego należała już gorzelnia Talisker na wyspie Skye.
Rodzina Kempów zarządzała zakładem Macallan aż do roku 1968. Jej członkowie w tym czasie wprowadzili na rynek akcje zakładu, których wartość do 2002 roku wzrosła o około 2000 %.
Destylat z Macallan był głównym składnikiem blenda Chivas Regal. Na początku lat 70.  producent Chivas Regal, koncern Seagram, ważny odbiorca destylatu z Macallan, postanowił zmienić proporcję składników Chivas Regal i zrezygnował z Macallana jako podstawy tego blenda. W efekcie Macallan popadł w problemy finansowe i jego właściciele postanowili, że zaczną promować whisky ze swojego zakładu w wersji single malt. Promocję tę poprowadził praprawnuk Rodericka Kempa - Allan Shiach (był też znanym scenarzystą filmowym), który pełnił wtedy funkcję prezesa zarządu spółki, do której należał Macallan. Macallan zyskał nowych akcjonariuszy – Remy Cointreau z Francji i Suntory z Japonii. W 1996 roku udziały Remy Cointreau nabył Highland Distillers, który następnie utworzył spółkę joint venture z koncernem Suntory.
W zakładzie podwojono ilość alembików i zbudowano nowy magazyn leżakowy. Magazyn ten, którego część jest wkopana w zbocze góry, jest w stanie pomieścić 60 tysięcy beczek dojrzewającej whisky. Jest, więc jednym z największych magazynów w Europie. Panuje w nim temperatura 6 stopni Celsjusza i duża wilgotność. Macallan nadal wykorzystuje też stare magazyny, mogące pomieścić 75 tysięcy beczek.
Zakład Macallan ma kilka charakterystycznych cech, z których najważniejsze związane są z beczkami do leżakowania whisky, z odmianą jęczmienia, którą stosuje się w tej gorzelni i z kształtem alembików.
Zarząd Macallana w połowie lat 70. podjął decyzję, że destylaty z zakładu będą dojrzewać wyłącznie w beczkach po sherry, a zwłaszcza po jej wytrawnej odmianie – oloroso. Decyzję tę konsekwentnie utrzymywano, mimo że w jej wyniku wzrosły koszty produkcji whisky. Cena takich beczek w 2002 roku wnosiła około 350 funtów (dla porównania, beczki po bourbonie nie były w tym samym czasie droższe niż 40 funtów).
Beczki, w których dojrzewa whisky z Macallan są zrobione z dębów pochodzących z Hiszpanii. Sherry oloroso leżakuje w dębowych beczkach przez dwa – trzy lata. Po tym czasie beczki wysyła się z Hiszpanii do Szkocji. Firma zarządzająca dalszym losem tych beczek bardzo dba o element smakowy destylatu Macallan, uzyskiwany w wyniku użycia beczek po sherry. Każda beczka używana jest tylko dwa razy.
Do produkcji beczek Macallana stosuje się drewno dębowe z drzew, co najmniej 80-letnich. Jedynie około 20 % tego drewna nadaje się do leżakowania w nim whisky. Pozostałą ilość wykorzystuje się na przykład na meble.
Podczas mieszania whisky przed butelkowaniem, w zakładzie Macallan wybiera się około 100 beczek w odpowiednim wieku, spośród których wykorzystane zostanie tylko 50. Dopiero wtedy przystępuje się do mieszania whisky. Taka procedura stosowana jest po to, żeby uzyskać identyczny aromat, smak i kolor, jaki został uzyskany rok wcześniej i dwa lata wcześniej, bez konieczności dodawania karmelu, stosowanego po to, by uzyskać odpowiednią barwę whisky. Najpierw, więc miesza się zawartość wybranych beczek, po czym destylat znowu przelewa się do beczek i pozostawia na 3 do 12 miesięcy, aby poszczególne składniki osiągnęły pożądaną harmonię.
Zarząd zakładu Macallan deklaruje używanie tylko i wyłącznie baczek po sherry w swojej gorzelni. Jednak część destylatów, przeznaczona do zestawiania blendów dojrzewa w beczkach „plain wood”. Niezależni dystrybutorzy od czasu do czasu otrzymują z zakładu Macallan destylat bez żadnego elementu smakowego sherry. Za przykład może posłużyć From Macallan 12 years old, cask no. 2352, distilled 1985, rozlewany przez firmę Adelphi.
Jeśli mamy do czynienia z innymi whisky z opisywanego zakładu, na etykietach, których znajduje się określenie sherried bądź matured in sherry casks, albo tylko część destylatu dojrzewa w beczkach po sherry, a później mieszana jest z destylatem dojrzewającym w innego rodzaju beczkach, albo leżakowanie w beczkach po sherry trwa tylko przez pewien czas pod koniec procesu dojrzewania.
Właściciele Macallana przywiązują dużą wagę nie tylko do rodzaju beczek, ale także do stosownej odmiany jęczmienia. Używają odmiany Golden Promise. Przed laty producenci whisky w Szkocji używali tylko tej odmiany jęczmienia, dopiero po pewnym czasie zastąpiły ją odmiany bardziej wydajne, a co za tym idzie – tańsze. W 2002 roku produkowało się w Szkocji około 5 tysięcy ton Golden Promise. Większość, 4,5 tysiąca ton, skupował zakład Macallan, który nawet dotował farmerów, by produkowali dostateczną ilość tego surowca.
Charakterystyczną cechą omawianego zakładu jest kształt alembików – przysadzistych, należących do najniższych używanych przy produkcji whisky (mają około 3,6 m).Według menedżera zakładu, Davida Robertsona, taki rozmiar alembików wpływa na to, że w destylarni uzyskuje się destylat bogaty i oleisty. W 2002 roku Macallan produkował 5,5 miliona litrów whisky rocznie. 70 % produkcji przeznaczano na wersje single malt.
Limitowane edycje whisky Macallan mają ogromne powodzenie na aukcjach (mówi się nawet o fenomenie „macallanmanii”). Przykładowo, na aukcji, która odbyła się jesienią 1998 roku w Domu Aukcyjnym Christie’s w Glasgow licytowano 476 butelek whisky. Ponad 100 z tych 476 było produktami destylarni Macallan.
Butelki Macallana osiągają na aukcjach zawrotne ceny. We wspomnianym Domu Aukcyjnym Christie’s, w 1996 roku, butelka 60-letniej whisky Macallan, destylacja 1926, rozlewany 1986, pochodząca z limitowanej edycji liczącej 12 sztuk, z etykietą zaprojektowaną przez włoskiego artystę Valerio Adamiego, numer 12/12, osiągnęła ostateczną cenę 12 tysięcy funtów. Tym samym została wpisana do rekordów Christie’s. Ceny Macallana rosną. Dla porównania, inna butelka z tej samej edycji została sprzedana w 1991 roku za 6 250 funtów. Zakup whisky The Macallan jest, więc dobrym sposobem na lokatę oszczędności. W 2001 roku prywatna osoba, Norman Shelley, biznesmen z Turcji, zakupił jednorazowo kolekcję 76 butelek Macallana (z czego najstarsza to destylacja z 1856 roku) za sumę ponad 300 tysięcy dolarów. Nabywca twierdził, że kierowało nim nie tylko zamiłowanie do whisky Macallan, ale również motywy finansowe, czyli chęć korzystnej lokaty kapitału.
Whisky The Macallan zaczęto butelkować jako single malt dopiero pod koniec lat 60. XX wieku. W tych latach zakład zmodernizowano i powiększono jego moce produkcyjne. W 1965 roku w zakładzie było już 12 kotłów, a w 1975 roku – 21. W 2000 roku zakład wykorzystywał 5 kotłów do pierwszej i 10 kotłów do drugiej destylacji. Przy wykonywaniu nowych alembików zadbano, by stanowiły one dokładne kopie starych.
Zakład Macallan stosuje wiele zabiegów prowadzących do podniesienia jakości produktu gorzelni. Na przykład, podczas drugiej destylacji tylko 15 % najlepszego destylatu zbierane jest do produkcji whisky, podczas gdy w innych zakładach zbiera się nawet do 24 %, w wyniku, czego zwiększa się prawdopodobieństwo dostania się do whisky elementów mniej wartościowych.
Produkty Macallana trafiają na rynek w przedziale wiekowym od 7 lat (we Włoszech) do 30 lat. Najstarsza whisky Macallan na rynku to destylacja 1946, rozlewana w 1998 roku, pod nazwą Select Reserve.
Whisky z omawianego zakładu jest oferowana przez niezależnych dystrybutorów, ale pod innymi nazwami, niż The Macallan. Adelphi używa zwrotu From Macallan, Gordon & McPhail – Speymalt from Macallan Distillery, a Murray McDavid i Cadenhead używały nazwy Macallan – Glenlivet.
Swego czasu obok nazwy Macallan, jeszcze wtedy bez „The”, umieszczano drugi człon - Glenlivet, który kiedyś stanowił wyznacznik jakościowy whisky. Człon ten dodawało do nazw swoich produktów wiele zakładów. Na początku lat 80. marka Macallan zyskała ogromną popularność i zaczęła bronić się sama. Zdecydowano wtedy, że dla wyróżnienia jej spośród innych, będzie się dodawać do nazwy „Macallan” rodzajnik „The”.
- Rocznikowe i okolicznościowe edycje Macallana stanowią ofertę bardzo bogatą.
Ciekawostkę stanowi fakt, że Macallan to ulubiona whisky byłego agenta Jamesa Bonda – aktora Seana Connery’ego.

Poprawna wymowa słowa Macallan: