Ben Nevis

Zakład destylacyjny Ben Nevis, położony w zachodniej części Highlands, został założony w 1825 roku przez Johna MacDonalda. MacDonald zyskał sobie przydomek „Długi” ze względu na swój wysoki wzrost (194 cm), a nazwa jego gorzelni pochodzi od nazwy najwyższego szczytu Wysp Brytyjskich (1344 m n.p.m.). Założyciel wybudował ją w Fort William, u podnóża góry Ben Nevis. Była to pierwsza licencjonowana gorzelnia w tym rejonie i szybko zyskała sobie renomę w branży alkoholowej. Fort William to port morski, więc transport i eksport whisky były ułatwione. W 1894 roku zbudowano w pobliżu zakładu linię kolejową, co dodatkowo powiększyło możliwości destylarni. Long John MacDonald większość produkowanego destylatu przeznaczał do znakomitego podobno blenda o nazwie Dew of Ben Nevis (Rosa z Ben Nevis). W 1848 roku gościem tego zakładu była sama królowa Wiktoria, która tak zasmakowała w whisky Ben Nevis, że zabrała ze sobą beczkę z trunkiem, którą postanowiła otworzyć za 15 lat, w dniu osiągnięcia pełnoletności przez księcia Walii.
MacDonaldowie zarządzali gorzelnią Ben Nevis do 1955 roku. Następnie zakupił ją John Hobbs – człowiek, który swój majątek zawdzięczał przemytowi alkoholu z Kanady do Stanów Zjednoczonych w czasach prohibicji. Zakupił on kilka szkockich gorzelni i ranczo z ogromnymi pastwiskami bydła. Swoich pracowników zaopatrzył w uniformy – oryginalne stroje kowbojskie. Zmodernizował Ben Nevis, kupił także gorzelnię Lochside i obie zaopatrzył w aparaturę do destylacji alkoholu zbożowego. Dzięki temu produkował grain, jak i malt whisky, a także zestawiał blended whisky. Hobbs nie miał jednak żyłki biznesowej, nie odniósł szczególnych sukcesów w biznesie alkoholowym. W 1975 roku Ben Nevis stał się własnością Long John International. W następnych latach właściciele Ben Nevis zmieniali się kilka razy, aż w końcu destylację przerwano. W 1989 roku nieczynny od dziesięciu lat zakład kupił japoński koncern Nikka, jeden z ważniejszych producentów whisky w Japonii.
W 1990 roku zmodernizowany zakład rozpoczął produkcję whisky słodowej, zaniechał jednakże produkcji whisky zbożowej. Na rynek wróciła pod koniec XX wieku oficjalna, 10-letnia wersja single malt.
W 1991 roku otwarto Visitor Centre Ben Nevis.