Glen Ord

Zakład Glen Ord, pierwotnie Muir of Ord (od pobliskiej miejscowości o tej nazwie) znajduje się w północnym Highlands, u nasady półwyspu Black Isle, niedaleko Inverness. Nazwa Glen Ord właściwie jest nieuzasadniona, bo w okolicy nie ma dolin („glen”), ani rzeki Ord. Destylarnia pobierała wodę do produkcji z potoku Allt Fionnaidh (Biały Potok).
Powstanie zakładu związane było z wysoką produkcją jęczmienia w tej okolicy. Black Isle jest regionem bogatym w żyzną glebę. Głównym produktem tej części Szkocji jest odmiana jęczmienia, która doskonale nadaje się do słodowania. Niegdyś działali tu liczni nielegalni gorzelnicy. Na przełomie XIX i XX wieku w tej okolicy whisky produkowało przynajmniej dziewięć legalnych już destylarni, z których tylko Glen Ord zachowała się do chwili obecnej.
Omawiany zakład powstał w roku 1838. W tymże roku uzyskał licencję destylacyjną. Jego produktom często zmieniano nazwę. Whisky z Glen Ord nazywana była Muir of Ord, Ord, Gleordie oraz Glen Ord. Pierwsza oficjalna nazwa whisky z tego zakładu brzmiała Gienoran (została zarejestrowana w 1882 roku przez ówczesnego właściciela - Alexandra Mackenzie).
Gorzelnię Glen Ord założyli Robert Johnstone i Donald McLennan w budynkach starego młyna, należącego do Thomasa Mackenzie, który dzięki rozwojowi gorzelnictwa chciał stworzyć nowe miejsca pracy dla okolicznej ludności. Rodzina Mackenzie była właścicielem tego zakładu do 1896 roku.
Wodę do produkcji czerpano z potoku Allt Fionnaidh (co oznacza „Biały Potok”). Niegdyś w słodowni Glen Ord do żarzącego się torfu dodawano wrzos, żeby whisky była bardziej wytrawna.
Na przełomie 1855 i 1856 roku destylarnię nabyli Alexander McLennan i Thomas McGregor. W roku 1877 Ord Distillery Co. znowu znalazła się w posiadaniu członka rodziny Mackenzie - Aleksandra. Alexander powiększył zakład o nowy budynek z alembikami. Po pożarze w 1878 roku odbudował gorzelnię i wznowił produkcję whisky.
W 1896 roku Glen Ord kupiła na aukcji spółka James Watson & Co. (za 15 800 funtów). Nowy właściciel znowu rozbudował zakład i trzykrotnie powiększył jego moc produkcyjną. Destylatu z Glen Ord spółka używała do zestawiania swojego produktu – blended whisky o nazwie Watson No 10.
W 1923 roku zakład przeszedł na własność John Dewar & Sons i miał między innymi za zadanie dostarczać destylatu do produktu tej spółki - blendu Dewar's. W roku 1930 Ord Distillery stał się częścią Scottish Malt Distillers Ltd., która została w roku 1985 przejęta przez United Distillers. Wtedy ujednolicono nazwę zakładu - zaczęto go nazywać Glen Ord i tak zostało do dzisiaj.
W 1966 roku Glen Ord został przebudowany. Zbudowano w nim wydajne słodownie, co pozwoliło sprzedawać produkowany tu słód innym gorzelniom.
Dojrzewanie trunku odbywa się na miejscu. Single malt dojrzewa w beczkach po sherry. Najczęściej spotykana na rynku jest wersja 12-letnia.
 W Glen Ord urządzono ośrodek dla gości i wystawę.

Poprawna wymowa słowa Glen Ord: