Royal Brackla

Zakład Brackla zaczął działać w 1812 roku. Znajduje się na północno – wschodnim wybrzeżu Szkocji, w miejscowości Cawdor. Założył go kapitan William Fraser.
W roku 1835 uzyskał on prawo do dodania członu "Royal" do nazwy produktów swojej gorzelni. Stało się to na skutek zawartej przez Frasera umowy na dostawy whisky z jego zakładu na dwór królewski. Panujący wtedy król, czyli Wilhelm IV bardzo wysoko ocenił whisky z Brackla i wydał pierwszy w historii przywilej zwany "Royal Warrant of Appointment", na mocy którego Fraser uzyskał przywilej oficjalnego dostawcy na dwór królewski. Było to bardzo korzystne finansowo, ponieważ dwór zamawiał duże ilości trunku z Brackla. Poza tym tytuł dostawcy na dwór królewski i słowo "Royal" w nazwie miały ogromne znaczenie reklamowe. Producent określał swój produkt jako "the king's own whisky". Przywilej królewski został przedłużony w 1850 roku przez królową Wiktorię. Royal Brackla jest jedną z dwóch wytwórni whisky w Szkocji, które w swej nazwie mają prawo umieścić przymiotnik "Royal" (drugą jest Royal Lochnagar).
Miejsce, w którym znajduje się omawiany zakład jest słynne dzięki Szekspirowi, który właśnie w tej okolicy umiejscowił akcję tragedii "Makbet". Tytułowy bohater dramatu był jednym z panów na zamku Cawdor.
Fraser prowadził swój zakład otoczony wieloma nielegalnymi gorzelniami, miał więc dużą konkurencję i trudno mu było o rynki zbytu. Postanowił wysyłać produkowaną przez siebie whisky do Aberdeen i do Lowlands. Sytuacja zakładu Brackla poprawiła się dopiero po uchwaleniu ustawy podatkowej w 1823 roku. Ustawa zmusiła nielegalnych gorzelników do rejestracji działalności. Fraser od tego czasu znacznie rozwinął działalność swojego zakładu i dziesięć lat później sprzedawał już siedem razy więcej destylatu Brackla (sprzedaż wzrosła z 26 tysięcy litrów do prawie 168 tysięcy litrów). 
William Fraser rozwinął swój interes gorzelniczy, a mimo to unikał płacenia podatków, tym samym wchodził w konflikt z prawem i płacił dość spore grzywny (w latach 1827 – 1844 pięć razy ukarano go grzywną za niepłacenie podatków).
Jednym z przedstawicieli handlowych zakładu Brackla był w drugiej połowie XIX wieku Andrew Usher. Usher popierał metodę wydłużonej maturacji destylatów słodowych. Był również jednym z pierwszych producentów blended whisky i stworzył Usher's Green Stripe. Destylat Royal Brackla był z pewnością jednym z pierwszych single maltów używanych do zestawiania blendów.
W 1890 roku zakład Brackla rozbudowano. Później kilka razy zmieniali się jego właściciele. Należał między innymi do dwóch kupców z Aberdeen, a od 1926 roku do producenta whisky mieszanej – firmy John Bisset & Co. z Leith. Firma ta w 1943 roku weszła w skład DCL.
W 1985 roku w omawianej gorzelni wstrzymano destylację, a sześć lat później wznowiono ją. W 2002 roku gorzelnia Brackla była własnością spółki John Dewar & Sons, która od 1998 roku stanowi część koncernu Bacardi Martini.
W 2002 roku moc produkcyjna zakładu wynosiła około 2,6 milionów litrów destylatu rocznie.
W 1965 i 1966 roku zakład przeszedł kolejne remonty, a w 1970 roku do wyposażenia w postaci dwóch kotłów destylacyjnych dodano jeszcze dwa.
W 1994 roku zburzono jeden z magazynów, który od dawna nie był wykorzystywany. Przy tej okazji natrafiono na gniazdo dzikich os, które według specjalistów znajdowało się tam od około 70 lat.
Single malt Royal Brackla jest trudno dostępny na rynku. Jego 10-letnia wersja weszła w skład serii Wildlife, a wersja 20-letnia, butelkowana w 1998 roku, w postaci cask strength, o mocy 59,8 % weszła w skład serii Rare Malts Selection. Inne wersje Royal Brackla pochodzą od niezależnych dystrybutorów. Bacardi do 2002 roku nie wprowadził na rynek oficjalnej edycji. Większa część destylatu z omawianej gorzelni przeznaczana jest do zestawiania blendów Dewar's i Black & White.

Poprawna wymowa słowa Royal Brackla: