Teaninich
Zakład Teaninich (wymowa: "tininik") znajduje się w północnym rejonie Highlands, w miejscowości Alness, na wschodnim wybrzeżu, nad zatoką Cromarty Firth. Powstał w 1817 roku. Zbudował go kapitan Hugh Munro na własnej posiadłości o nazwie Teaninich Estate.
W czasach, kiedy powstał Teaninich, w okolicy działało wielu nielegalnych wytwórców alkoholu, którzy wpływali niekorzystnie na rozwój legalnego gorzelnictwa. Konkurencja nielegalnych producentów alkoholu musiała bardzo źle wpływać na pracę zakładu Teaninich, ponieważ w ciągu siedmiu lat po 1823 roku, kiedy wprowadzono w Szkocji obowiązek zalegalizowania produkcji alkoholu, produkcja whisky w Teaninich wzrosła aż trzydziestokrotnie.
Do 1904 roku gorzelnia Teaninich należała do rodziny założyciela, następnie znalazła się w rękach Innesa Camerona. Cameron był związany z takimi zakładami destylarskimi, jak Linkwood, Benrinnes i Tamdhu, a pod koniec życia pełnił funkcję przewodniczącego Malt Distillers Asociation.
W 1932 roku, po śmierci Camerona, zakład Teaninich kupiła od jego spadkobierców spółka Scottish Malt Distillers (SMD), która należy do DCL.
Zakład Teaninich znacznie rozbudowano po raz pierwszy na przełomie XIX i XX wieku.
Następna modernizacja miała miejsce w latach 60. XX wieku, a kolejna w latach 70., kiedy to dobudowano nowy, bardzo nowoczesny budynek mieszczący alembiki. Nowoczesny budynek całkowicie przesłonił dawne, oryginalne budynki, pochodzące z XIX wieku. W 1974 roku zburzono stare zabudowania zakładu. W 1971 roku do czterech działających w destylarni kotłów dodano sześć nowych. W 2004 roku w Teaninich pracowało już dwanaście alembików. Jest to z całą pewnością jedna z większych gorzelni w Szkocji.
Teaninich miała jeden przestój w produkcji whisky w drugiej połowie lat 80. (nie licząc lat wojny). Produkcję wznowiono w 1991 roku.
Warto wspomnieć, że Teaninich jest pierwszym zakładem na północ od Inverness, w którym założono oświetlenie elektryczne, a także jednym z pierwszych, który posiadał wewnętrzną linię telefoniczną.
Do 1992 roku destylat z Teaninich wykorzystywano tylko do zestawiania blendów, takich jak Haig's Dimple, VAT 69 i Robbie Burns. Do tego czasu jedynie niewielkie ilości destylatu z Teaninich oferowali niezależni dystrybutorzy. Dopiero w latach 90. na rynku pojawiła się 10-letnia wersja single malt Teaninich, w serii Wildlife UD, a także wersja 23-letnia w serii Rare Malts.
Wersję 10-letnią należy traktować jako podstawową, oficjalną wersję producenta.
W 1997 roku niezależna firma Adelphi Distillery wprowadziła na rynek limitowaną edycję 24-letniej whisky z zakładu Teaninich. Dla firmy Adelphi był to debiut na rynku.
Poprawna wymowa słowa Teaninich:
)
)
)
)
)
)
