|
LagavulinZakład Lagavulin pochodzi z XVIII wieku, kiedy na wyspie Islay rozwijało się nielegalne gorzelnictwo. Farmerzy i rybacy z wyspy, żeby zapewnić sobie dodatkowy dochód, poza sezonem, zimą, prowadzili nielegalne gorzelnie (w 1740 roku na Islay było ich dziesięć).
Obecny zakład Lagavulin powstał z połączenia dwóch gorzelni – Kildalton i istniejącej od 1816 roku Lagavulin. Nazwa zakładu („laggan mhoullin”) oznacza „młyn w małej dolinie” i ma związek z umiejscowieniem gorzelni na brzegu małej zatoki, która także nosi nazwę Lagavulin, niedaleko pozostałości po dawnej siedzibie władców wyspy,
XIV – wiecznym zamku Dun Naomhaig (Dunyveg).
Spółka zarządzająca zakładem została zarejestrowana w 1837 roku. Jej właścicielami była rodzina Grahamów (ojciec i syn) oraz James Logan Mackie (wuj Petera Mackie, zwanego „Niespokojnym Piotrem”, twórcy White Horse’a). Historia Lagavulin przez długi czas przeplatała się z historią pracującego obok zakładu Laphroaig. W latach 1847 – 1907 Lagavulin był agentem handlowym Laphroaig.
W 1875 roku moc produkcyjna Lagavulin wynosiła ponad 300 tysięcy litrów whisky rocznie. Firma Mackie & Co. stała się jedynym właścicielem tej gorzelni w 1890 roku.
W 1908 roku Peter Mackie, człowiek energiczny, uparty, znany z wielu pomysłów i innowacji, po zerwaniu współpracy z zakładem Laphroaig, odnowił kilka starych budynków i zainstalował w nich takie alembiki, jakie znał z zakładu Laphroaig. Następnie otworzył nowy zakład i nazwał go Malt Mill. Do słodowania używano w nim wyłącznie torfu, a do gotowego zacieru dodawano wrzosu. Mackie chciał w Malt Mill destylować taką samą whisky, jaka była produkowana w Laphroaig, okazało się to jednak niemożliwe – trunki różniły się od siebie. Malt Mill został zamknięty w 1962 roku, a jego miejsce pochłonęła rozbudowa Lagavulina.
Petera Mackie stworzył blenda White Horse - główny produkt spółki, którego podstawowym składnikiem jest destylat z Lagavulin. Mackie przysłużył się wyspie Islay także tym, że zapewnił jej pierwsze regularne połączenie ze stałym lądem, za pomocą małego parowca (nazwanego SS Pibroch).
Po śmierci Petera Mackie, w 1924 roku, firmę Mackie & Co. przemianowano na White Horse Distillers Ltd. W 1927 roku spółka ta stała się częścią DCL (późniejszego UDV).
Od czasu powstania Lagavulin przeszła modernizacje i rozbudowy (ostatnia modernizacja miała miejsce w 1996 roku), ale produkty zakładu niewiele się zmieniły. Ich smak i aromat bierze się z aromatycznych wodorostów, pokładów torfu i doskonale czystej wody z jezior zasilanych przez strumienie, używanej do produkcji. Warto podkreślić, że zanim dotrze do Lagavulin, woda ta przepływa przez prawie sto wodospadów.
Najczęściej spotykana na rynku whisky Lagavulin jest 16-letnią wersją single malt. Nie ma ona charakterystycznego dla wyspy Islay silnego zabarwienia torfowego.
16-letnia Lagavulin wchodzi także w skład serii Classic Malts. Jest najlepiej sprzedającym się trunkiem tej serii. Edycję Classic Malts urozmaicono o wersje Double Matured każdej wchodzącej w jej skład whisky. Wersje te przechodzą proces powtórnego leżakowania destylatu w specjalnie wyselekcjonowanych beczkach. Lagavulin leżakuje w beczkach, w których wcześniej leżakowało hiszpańskie wino Pedro-Ximenez.
Destylat Lagavulin wchodzi w skład blendów MacLeod’s i Te Bheag. Jest podstawowym maltem firmy White Horse. Przy procesie produkcji w Lagavulin pracuje tylko 13 osób.
Poprawna wymowa słowa Lagavulin:
Na naszej stronie stosujemy pliki cookies, które umożliwiają prawidłowe działanie portalu oraz dostosowanie treści do potrzeb użytkownika. W każdej chwili można zmienić ustawienia dotyczące cookies tak, aby nie były one zapisywane. Korzystanie ze strony bez zastosowania takich zmian, oznacza, że cookies zostaną zapisane. Dowiedz się więcej.Zamknij powiadomienie
|
|