Ardbeg

Whisky pochodzące z tego regionu charakteryzują się aromatami i smakami morza, jodu i dymu. Spośr�d wszystkich gatunk�w regionalnych szkockiej whisky jest to najbardziej aromatyczny i najłatwiejszy do rozpoznania trunek. Przyczyna tego stanu rzeczy jest bardzo prosta - torf. Wyspa Islay to ogromne bogactwo pokład�w torfu, przez kt�re przepływają liczne potoki, z kt�rych czerpie się wodę do destylacji. Dlatego też sama woda posiada już bardzo mocne aromaty torfu wyczuwalne następnie w whisky.
Dziś pracuje tu tylko 8 zakład�w: Ardbeg, Bowmore, Bruichladdich, Bunnahabhain, Caol Ile, Kilchoman, Lagavulin oraz Laphroaig. Cały czas są jeszcze dostępne destylaty z zamkniętej w 1983 roku destylarni Port Ellen. Natomiast trunki nowo powstałego producenta - Kilchoman dostępne będą w sprzedaży dopiero w 2011 roku.
Tutejsze gorzelnie można podzielić na 2 grupy - p�łnocną i południową, przy czym Bowmore leży między nimi, zar�wno geograficznie jak i pod względem stylu produkowanych trunk�w. Wbrew og�lnej opinii, nie wszystkie malty z Islay mają tak silny dymny aromat. W Bruichladdich, Bunnahabhein nie spos�b wyczuć śladu dymu, a Bowmore i Coala Ile mają go niewiele. Tylko w maltach pochodzących z południa wyspy - Ardbeg, Lagavulin, Laproaig i Port Ellen można znaleźć sporo fenoli.
Zakład Ardbeg powstał oficjalnie w 1815 roku, jako firma Johna MacDougalla, w miejscu starej gorzelni. Wcześniej od roku 1794, nielegalną destylarnię prowadził tu miejscowy gang przemytnik�w, ale służby podatkowe w końcu udaremniły jego działalność. Rodzina MacDougall�w prowadziła gorzelnię do 1977 roku a następnie wykupił ją kanadyjski koncern Hiram Walker, kt�ry już od 1973 roku posiadał udział w tej gorzelni. Wartym podkreślenia jest fakt, że 1974 jest ostatnim rocznikiem, z kt�rego whisky wyprodukowana została tylko i wyłącznie ze słodu produkowanego we własnej słodowni. Od tego momentu używano w znacznej części sł�d sprowadzany z innych słodowni.
W marcu 1981 roku gorzelnie zamknięto. Sześć lat p�źniej stała się ona własnością Allied Lyons. W 1989 roku wznowiono produkcję, a sł�d w tym czasie już w całości pochodził z Port Ellen. Wydaje się to dziwne, ale właściciele Ardbega nie zdecydowali się na promowanie tej whisky na światowych rynkach, mimo, że trunek zdobył powodzenie wśr�d lokalnej społeczności. Zakład odżył dopiero po wykupieniu go w 1997 roku przez doskonale prosperującą firmę Glenmorangie za kwotę 7 milion�w funt�w (5,5 mln. zapłacili oni za destylaty w magazynach). Od tej pory zakładem Ardbeg zarządzał Stuard Thomson, kt�ry do pracy podszedł z ogromnym entuzjazmem, brakującym poprzednim właścicielom. W tym też okresie w budynkach destylarni przeprowadzono gruntowny remont i zmodernizowano wyposażenie zakładu.
Produkowany w Ardbeg destylat jest bardzo charakterystyczny ze względu na sw�j torfowy smak i aromat. Do końca lat 70. ziarno jęczmienia było suszone torfowym dymem, a pomieszczenie, w kt�rym gorzelnia dokonywała słodowania pozbawiona była wentylator�w sufitowych. Sł�d absorbował, więc torfowy dym. Co prawda słodownia w Ardbeg już nie działa, ale dla zachowania podobnego, torfowego posmaku whisky, gorzelnia sprowadza podobny sł�d z Port Ellen. Ponadto zakład korzysta ze źr�dła miękkiej i czystej wody z jeziora Loch Uigeadail. Woda ta przepływa przez torfowiska, co w efekcie nadaje produkowanej z jej użyciem whisky brunatny odcień i torfowy smak. Ardbeg produkowany jest ze słodu, do kt�rego produkcji użyto 55ppm torfu. Whisky leżakuje praktycznie wyłącznie w beczkach po bourbonie.
Z nieoficjalnych danych wynika, że 75% destylatu wykorzystuje się w wersji single malt. Pozostałe 25% wykorzystywane jest do produkcji blend�w takich jak Black Bottle, Ballantine oraz Teacher's.
Dla miłośnik�w tej whisky producent Ardbega postanowił stworzyć specjalny komitet - grono przyjaci�ł skupione wokoło tego trunku. Członkiem zostaje się w bardzo prosty spos�b, wystarczy zarejestrować się na stronie internetowej producenta. Dzięki temu otrzymujemy najświeższe informacje w postaci newslettera, specjalne rabaty i możliwość darmowej degustacji trunku podczas pobytu w destylarni.
W 2000r. pojawiła się 10-letnia edycja Ardbega, rok p�źniej owiana legendą 25-letnia Lord of Isles i wersja rocznikowa z roku 1977. W 2002 roku pojawia się Ardbeg Committee Reserve i kolejna wersja rocznikowa 1974r. a już rok p�źniej Ardbeg Uigeadail (od nazwy pobliskiego jeziora). W ofercie producenta znajdują się jeszcze whisky: Very Young - 6-letnia, Kildalton, wersje cask strength między innymi z 1980 roku z nietorfowego słodu, Still Young - 8-letnia, kt�ra zastąpiła wcześniejszą wersję Very Young, a od 2007 roku najnowsza 10-letnia edycja Ardbega Almost There.
W 2005 roku wprowadzona została na rynek edycja Serendipity. Jest to pure malt - mieszanka Ardbega i Glen Moray.
W Polsce whisky ta dostępna jest w oficjalnej wersji 10-letniej, od Scottish House w wersji 10 z 1996r.- i 15-letniej z 1991r. - Douglasa Lainga i od Polmosu Siedlce importera Gordon&MacPhaila w r�żnych wersjach wiekowych.