Glen Grant

Gorzelnia Glen Grant sąsiadująca z destylarnią Glenrothes, Speyburn czy Glenspey założona została przez braci James i John Grant w 1840 roku w Rothes, nad rzeką Spey. Do dnia dzisiejszego część oryginalnych budynk�w destylarni, wybudowanych przez braci wok�ł niewielkiego podw�rka, została zachowana, natomiast większa część zabudowań gorzelni pochodzi jednak z lat 80. XIX wieku.
Grantowie mieli duże doświadczenie i wiedzę w dziedzinie produkcji i handlu whisky. Do tej pory zarządzali zakładem Dandelatih. Nie zawsze jednak działali zgodnie z prawem, bowiem John zajmował się swego czasu nawet przemytem whisky i miał licznych odbiorc�w, kt�rzy zasmakowali w nielegalnym destylacie.
Co ciekawe Grantowie byli w regionie Speyside pionierami wykorzystania w gorzelni energii elektrycznej. Destylarnie bracia prowadzili aż do śmierci - John Grant umarł w 1864 roku, a James w 1868 roku. Gorzelnię przejął syn Jamesa, noszący imię po ojcu, zwany majorem. Był to człowiek o despotycznym usposobieniu i surowy dla rodziny. Pracownikom zakładu pozwalał jednak pod koniec zmiany na wypicie drinka („na drogę") i na zabranie do domu jednej butelki whisky miesięcznie. Pod koniec XIX wieku, a dokładnie w 1897 roku, kiedy wzr�sł popyt na whisky, major James wybudował drugi zakład - Glen Grant 2 (Caperdonich). Po bankructwie Pattison�w, na skutek załamania na rynku alkoholowym, major musiał zamknąć obie gorzelnie, a swego czasu, co jest warte podkreślenia był pierwszym posiadaczem samochodu w Highlandach. Major James Grant zmarł w 1931 r. po przeszło 60 latach działania w branży whisky. W związku z tym, że nie miał syna, tylko trzy c�rki to gorzelnią zaczął zarządzać wnuk - Douglas Mackessack.
Zakład Grant�w wraz z przyległymi terenami wyglądał już wtedy bardzo atrakcyjnie, gdyż major James urządził wok�ł gorzelni malownicze ogrody, ozdobione oczkami wodnymi i drzewami owocowymi. Na skale w ogrodzie stała mała szafka, a w niej butelka whisky Glen Grant przeznaczona do degustacji. Major przyczynił się też do rozwoju linii kolejowej, dzięki kt�rej pociągi jeżdżą właśnie przez Rothes.
W 1953 roku firma Grant�w połączyła się z firmą George & J. G. Smith Ltd i z fuzji tej powstała The Glenlivet & Glen Grant Distilleries Ltd. W 1972 roku dołączył do nich Thomson & Co. Ltd i zakład Longmorn. W 1978 roku Douglas Mackessack postanowił odejść z interesu, tym samym rodzina Grant�w, po 138 latach przestała działać w branży whisky. Nowym właścicielem Glen Grant został Chivas Brothers Ltd., wchodzący w skład koncernu Seagram, a następnie Pernod Ricard. W latach 70. XX wieku Glen Grant przeszedł modernizację i rozbudowę. W zakładzie zainstalowano cztery nowe kotły o kształcie dzwonu do pierwszej destylacji i cztery nowe kotły z chłodnicami zwiększającymi nawr�t flegmy do drugiej destylacji. Pod koniec 2005 roku destylarnia Glen Grant został sprzedana koncernowi Campari za rekordową sumę 150 milion�w euro.
Single malt Glen Grant jest bardzo popularny, zwłaszcza w Europie. Rok rocznie znajduje się w pierwszej piątce najchętniej konsumowanych trunk�w. Ogromną popularność zdobył we Włoszech, gdzie sukces sw�j zawdzięcza Armando Giovanniemu z Mediolanu, właścicielowi hotelu, kt�ry w 1951 roku sprowadził ze Szkocji 50 skrzynek 5-letniego Glen Granta. Szkocka whisky doskonale przyjęła się na włoskim rynku i w 1970 roku sprzedano w tym kraju już 60 tysięcy skrzynek, a w 2002 roku około p�ł miliona. Pod koniec XX wieku 70% whisky kupowanej przez Włoch�w pochodziło z zakładu Glen Grant.
Single malt Glan Grant dostępny jest w wersji bez określenia wieku, 5 i 10 letniej. Na rynku jest wiele wersji pochodzących od niezależnych dystrybutor�w między innymi Gordon & MacPhaila. Destylat Glen Grant wchodzi w skład blend�w, m. in. Chivas Regal i Passport czy Islay Mist.
Na każdej butelce tej whisky ukazane są podobizny Jamesa i Johna Granta, kt�rzy siedzą lub stoją w strojach szkockich g�rali obok beczki swojej whisky.
Zakład będący częścią „szlaku whisky speyside" posiada własne Visitor Centre oraz bardzo malownicze ogrody, kt�re oficjalnie otwarte zostały w 1996 po trzech latach ciężkiej pracy ogrodniczej. Wszystko po to, aby oddać w najmniejszych detalach XIX wiek, epokę wiktoriańską i piękno ogrodu z czasu „majora".
Miłośnikom whisky i innych alkoholi polecam stronę internetową destylarni www.glengrant.com na kt�rej mogą Państwo odbyć wirtualną podr�ż po całym zakładzie. Film nakręcony w gorzelni jest bardzo dobrej jakości i jednocześnie nie trzeba długo czekać na wczytanie się go. Na stronie jest dodatkowo bardzo przystępnie przedstawiony proces produkcji whisky, jeśli ktoś chciałby rozszerzyć swoją wiedzę w tym zakresie.