Glenmorangie

Gorzelnia Glenmorangie mieści się na farmie Morangie założonej w roku 1468, w nadmorskim miasteczku Tain, p�łnocny Highland. Produkcją alkoholu na tej farmie zajęła się jako pierwsza rodzina Ross�w. W 1703 roku George Ross zapisał nawet w swoim testamencie, że posiada alembik do produkcji whisky wraz z wyposażeniem. Jednak licencję destylacyjną zakład otrzymał dopiero w roku 1843. Na potrzeby gorzelni przystosowano w tym czasie budynki starego browaru. Według wspomnień kronikarza Alfreda Bernarda budynki Glenmorangie wyglądały dość prymitywnie. Destylacja odbywała się w parze przestarzałych alembik�w, bowiem �wczesnego właściciela gorzelni Mathesona stać było tylko na używane alembiki do destylacji ginu. Były to alembiki bardzo nietypowe, mające dość małą pojemność i bardzo wysokie szyje. Mierzyły aż 5,14 m wysokości i były najwyższymi alembikami w Szkocji. Okazało się jednak, że z takich alembik�w uzyskuje się destylat doskonałej jakości. Firma postanowiła, więc zachować ich kształt i nowe alembiki wykonano tak, by stanowiły dokładną kopię tej pierwszej pary. Takie same używane są dnia dzisiejszego. Właściciele twierdzą, że dzięki temu wyłącznie najczystsze i najlżejsze opary whisky dostają się na szczyt aparatury i tam ulegają kondensacji.
W czasie I wojny światowej zakład wstrzymał działalność, a w 1918 roku nabyła go sp�łka MacDonald & Muir. W latach 20. pojawiła się pierwsza wersja single malt tej whisky. Co istotne w roku 1920 w Glenmorangie pracowało zaledwie 16 os�b i tylu pracownik�w zatrudnionych jest przy bezpośredniej produkcji także obecnie. Dlatego na etykietkach whisky tego zakładu widnieje napis "Handcrafted by the Sixteen Men of Tain", co oznacza: „ręczna robota szesnastu facet�w z Tain".
Pierwsza połowa XX wieku była ciężkim okresem dla Glenmorangie. Wpływ na tą sytuację miała przed wszystkim prohibicja w USA, II wojna światowa oraz krach na giełdzie w Nowym Jorku. Zakład wstrzymywał destylację w latach 1931 - 1936 i 1941 - 1944. Następnie udało się wznowić produkcję i powoli zdobywać rynek whisky. Dzięki wielu sukcesom finansowym sp�łka MacDonald & Muir wzbogaciła się w 1997 roku o gorzelnię Ardbeg.
Powodzenie gorzelni Glenmorangie jest wynikiem doskonałej jakości whisky, jak r�wnież umiejętnego promowania tego trunku oraz stałego poszerzania oferty handlowej. W zakładzie przeprowadza się między innymi ciekawe eksperymenty z rodzajami beczek do leżakowania. Kiedyś whisky Glenmorangie dojrzewała tylko w beczkach po bourbonie, ale właściciel postanowił przelewać whisky na koniec procesu dojrzewania, na okres od kilkunastu miesięcy do kilku lat do innych beczek. Ten zabieg ma zapewnić uzyskiwanej whisky „dodatkowy element aromatyczno - smakowy". Jego wynikiem są wersje whisky z beczek po porto, sherry, maderze, maladze i innych winach między innymi bordeaux. Kolejnym eksperymentem właścicieli Glenmorangie jest poddawanie beczek maturacji w magazynach bourbona Maker's Mark w Kentucky. W zamian za to destylat z Ameryki leżakuje w piwnicach Glenmorangie i „oddycha" szkockim nadmorskim powietrzem.
Sp�łka MacDonald & Muir posiada duże obszary lasu w g�rach Ozark (Missouri), z kt�rych to pochodzą beczki, wykonane ze stuletnich, wolno stojących dęb�w. Dębowym deszczułkom pozwala się schnąć przez okres 18 miesięcy na powietrzu. Dzięki temu w smaku whisky często wyraźne są aromaty ciasta, wanilii oraz śmietany.
Glenmorangie od początku swojego istnienia pobiera wodę do produkcji ze strumienia Tarlogie. Woda ta jest twarda, przepływa przez obszary wapienne i piaskowe oraz zawiera dużą ilość minerał�w. Stosowanie takiej właśnie wody to cecha swoista zakładu Glenmorangie. Poza tym w opisywanej gorzelni nie używa się torfu do słodowania, a fermentacja odbywa się w oparciu o trzy rodzaje drożdży, między innymi browarniane. Menedżer zakładu twierdzi, że to poprawia zacznie smak i zapach produkt�w.
Glenmorangie całą swoją produkcję przeznacza na wersje single malt. To ewenement w branży, gdyż większość gorzelni wsp�łpracuje z producentami blended whisky i czerpie z tego duże zyski. Whisky Glenmorangie jest dostępna w wersjach 10-, 15-, 18-letniej, w paru wersjach rocznikowych i okolicznościowych oraz w wersjach zwanych wood finish, wymienionych powyżej.
Ciekawostką jest, że Christian St Roche, francuski wytw�rca perfum, odkrył w 10-letniej Glenmorangie aż 26 r�żnego rodzaju woni.
Na rynku polskim dostępna jest tylko 10-letnia przedstawicielka tego zakładu. Trunek ten importowany jest przez firmę Grand Prix - Alkohole Świata. Szczeg�lnie polecam go początkującym i życzę udanej degustacji.