Balblair

Destylarnię Balblair, w p�łnocnym regionie Highlands, w miasteczku Edderton, założył w 1790 r. John Ross. Zakład ten położony jest nieco bardziej na p�łnoc niż Glenmorangie. Tereny w pobliżu Edderton są znane z obfitego występowania młodego i kruchego torfu - swego czasu nazywano je nawet „Parish of the Peats".
Balblair jest trzecim najstarszym szkockim zakładem otwartym do dnia dzisiejszego. Starsze są tylko gorzelnie: Glenturret, Bowmore i Strathisla. Obecne budynki destylarni pochodzą z 1870 r. i od tego roku nie zmieniły się znacząco.
Nazwa „balblair" oznacza „miejsce bitwy" lub „miasteczko na r�wninie". Pierwsza wersja ma związek z historią tego miejsca - około tysiąc lat temu ta część Szkocji uległa najazdowi Wiking�w, druga - z ukształtowaniem terenu.
Gorzelnia należała do rodziny Johna Rossa przez 104 lata. Wnuk Johna - James sprzedał ją w 1894 r. Aleksandrowi Cowanowi, kt�ry wybudował nową gorzelnię kilka kilometr�w od miejsca starego zakładu, kt�ry wykorzystywany był od tego czasu jako magazyn do leżakowania whisky. To właśnie jemu zakład zawdzięcza obecny wygląd oraz doprowadzenie do gorzelni kolei. W 1911 r. Cowan na skutek wysokich podatk�w zbankrutował.
Po drugiej wojnie światowej, a dokładnie w 1948 r., gorzelnia zyskała nowego właściciela. Ponoć na jej kupno Robert Cumming, prawnik z Keith, zdecydował się po spożyciu sporej ilości alkoholu. Wypisał on od razu czek na kwotę 48 tys. funt�w i wręczył go dotychczasowemu właścicielowi. Na drugi dzień nie zmienił zdania i zdecydowanie upierał się przy swojej ofercie, mimo że została ona odrzucona. Po załatwieniu sprawy nabycia gorzelni Cumming zmodernizował ją, powiększył i prowadził do 1970 r., kiedy przeszedł na emeryturę. Prowadził z dużym powodzeniem, gdyż w 1964 r. wydajność zakładu była już czterokrotnie większa niż za czas�w Aleksandra Cowana. Następnie zakład stał się własnością kanadyjskiej firmy Hiram Walker, kt�ra weszła w 1988 r. w skład Allied Distillers. Firma Hiram Walker skupowała szkockie gorzelnie. Zaczęła od Glenburgie w 1936 r. a skończyła 40 lat p�źniej na zakupie Ardbega.
Destylację w Balblair utrzymywano do 1996 r. Po przerwaniu produkcji w tymże roku chęć kupna wyraził Inver House i natychmiast sfinalizował transakcję. W 2001 r. Inver House został przejęty przez tajlandzką firmę Pacific Spirits, kt�ra jest częścią Great Oriole Group.
Przez wiele lat destylat z Balblair wykorzystywano do zestawiania blend�w Ballantine'a, Bell's, Whyte and Mackay i Hankey Bannister. Obecnie tylko 8 % całkowitej produkcji przeznacza się na single malty
Woda używana do produkcji whisky Balblair, pochodzi ze źr�dła Ault Dearg, kt�re przepływa przez torfowiska, co nadaje trunkowi korzenno-owocowy charakter. Natomiast powietrze wirujące wok�ł zatoki Cambuscurrie dodaję do smaku i aromatu nutę soli.
Obecnie Inver House nie decyduje się sprzedawać swoich destylat�w niezależnym firmom rozlewniczym i w zasadzie produkty te znaleźć możemy prawie wyłącznie w wersjach butelkowanych przez producenta. Jedynym wyjątkiem jest Gordon&MacPhail, kt�remu Allied Distillers zagwarantował licencję dystrybucyjną i w związku z tym przez wiele lat gł�wnie za jego pośrednictwem można było kupić tą whisky w wersji single malt. Z tego też powodu G&M dysponuje cały czas destylatami z Old Pulteney oraz Balblaira. Najnowszymi wersjami od tego dystrybutora są whisky destylowane w 2006 r. 32- i 40-letnia.
Balblair oferowany jest w wielu wersjach. Najmłodszym trunkiem jest wersja bez określenia wieku Elements, kt�rej nazwa ma podkreślić jeden ze składnik�w whisky - powietrze, kt�re w okolicach Edderton jest najczystsze w całej Szkocji. Prawdopodobnie jest to, co najmniej 5 letnia whisky. Starsze trunki to 10-letni i 16-letni. Rzadszymi wersjami jest 26-letni destylat, kt�ry zstąpił wcześniejszą wersję 24-letnią oraz bardzo ekskluzywna 38-letnia, kt�ra na rynku pojawiła się w 2004 r. Coraz rzadziej znaleźć możemy wersję 33-letnią, kt�ra uznana została w 2003 r. przez Whisky Magazine za najlepszą whisky ze „stałego lądu".
Producent od niedawna butelkuje r�wnież wersje rocznikowe, kt�re mają zastąpić poprzednie edycje tej whisky. Są to 10-letnia whisky destylowana w 1997r., 18-lenita z 1989 r. oraz 28-letnia z 1979 r. Każda z tych whisky zapakowana jest w bardzo ładne kartonowe opakowanie, kt�re przedstawia charakterystyczny dla tego regionu kamienny monument mający ponad 4 tys. lat.